Opis z okładki: Trzynastoletnia żydowska dziewczynka, ukrywająca się z rodzicami i znajomymi w czasie drugiej wojny światowej w centrum Amsterdamu, prowadziła osobliwy dziennik. Zapiski w formie listów do nieistniejącej przyjaciółki Kitty dają obraz ponad dwóch lat życia w zamknięciu, pełnego konfliktów międzyludzkich i strachu przed wykryciem.
Moja recenzja:
Dziennik Anne Frank to dramatyczna i głęboko
poruszająca relacja trzynastolatki, która wraz z rodziną i kilkoma innymi
osobami spędziła w Amsterdamie, ukrywając się w oficynie biura swojego ojca,
okres od lipca 1941 roku do sierpnia roku 1944.
Anne urodziła się 12 czerwca 1929 r. w Niemczech. Była drugą córką Otto i Edith Frank, którzy byli liberalnymi Żydami od wielu pokoleń mieszkającymi w Niemczech. W momencie przejęcia władzy przez Hitlera, Rodzina Franków zdecydowała się na emigrację do Holandii, gdzie żyło im się bardzo dobrze. Sytuacja ulegała jednak stopniowemu pogorszeniu, kiedy w latach trzydziestych nasiliła się antysemicka Kampania organizowana przez nazistów, a parlament niemiecki uchwalił Ustawy Norymberskie dotkliwie wykluczające Żydów i Cyganów ze „wspólnoty narodowej”. Kiedy wybuchła II Wojna światowa, państwo Frank mieli nadzieję, że ominie ona Holandię. Tak się jednak nie stało – 10 Maja 1940 r. wojska niemieckie zajęły kraj.
Anne urodziła się 12 czerwca 1929 r. w Niemczech. Była drugą córką Otto i Edith Frank, którzy byli liberalnymi Żydami od wielu pokoleń mieszkającymi w Niemczech. W momencie przejęcia władzy przez Hitlera, Rodzina Franków zdecydowała się na emigrację do Holandii, gdzie żyło im się bardzo dobrze. Sytuacja ulegała jednak stopniowemu pogorszeniu, kiedy w latach trzydziestych nasiliła się antysemicka Kampania organizowana przez nazistów, a parlament niemiecki uchwalił Ustawy Norymberskie dotkliwie wykluczające Żydów i Cyganów ze „wspólnoty narodowej”. Kiedy wybuchła II Wojna światowa, państwo Frank mieli nadzieję, że ominie ona Holandię. Tak się jednak nie stało – 10 Maja 1940 r. wojska niemieckie zajęły kraj.
